Druk & chaotisch, maar trots!

Sawubona!

Het is alweer een tijd geleden dat ik een blog heb geschreven. De tijd vliegt en het schrijven van een blog schiet er naast alle werkzaamheden vaak bij in.

Het waren drukke, gekke weken de afgelopen 3 weken. Zo was er in week 12 (24 t/m 30 november) het afscheid van mijn mede vrijwilligers, mijn maatjes. Een week vol stiekeme activiteiten aangezien ik druk was met het organiseren van hun afscheidsfeestje en cadeautjes. Best lastig om dit geheim te houden met vier nieuwsgierige meiden. Donderdagavond, de 27e , hadden we de afscheidsavond voor hun. Wauw, wat een bijzondere avond. Wat hadden de kinderen er veel werk van gemaakt! Er werden allerlei zang- en dansoptredens gedaan. Wat hebben ze hun best gedaan! Een avond met een lach en een traan! Vrijdag was het dan echt de tijd om afscheid te nemen. Super jammer en wat mis ik ze!

Veel tijd om erover na te denken had ik niet, want zaterdagochtend stond er een kerstfeest gepland voor de kinderen. Vroeg uit de veren om alles klaar te maken. Wat werden de kinderen verwent! Allemaal kregen ze een tas vol cadeautjes. Na het kerstfeest kwamen er vier stagiaires uit Pietermaritzburg aan. Zij kwamen voor 5 dagen. Aangezien zij een hoop activiteiten met de kinderen wilde doen, heb ik niet echt weekend gehad en ben ik continu in de weer geweest met en voor hen.
Zondagmiddag met de jongens mee gegaan naar het voetbal. Na 45 minuten te hebben gelopen, bleek er geen team meer over te zijn dus konden we weer terug lopen. Het blijft Afrika! Op de terugweg wel een heel leuk gesprek gehad met één van de jongens. Uitgebreid gepraat over zijn leven en zijn ouders, die hij verloren is. Hierna nodigde hij me uit om bij hem thuis te komen kijken. Hij woont op de naastgelegen farm bij zijn oma. Ik voelde me helemaal vereerd en dus ging ik mee. Het voelde een beetje als een ‘voor het eerst naar je schoonouders bezoek’, haha. Maar gelukkig werd ik met open armen ontvangen en er werden allemaal grapjes gemaakt. Daarna mocht ik, na een beetje aandringen, zijn slaapkamer zien. Hij schaamde zich er duidelijk voor en noemde hem alleen maar “ugly”. Het was dan ook een klein hok waar twee bedden in stonden, gemaakt van aluminium platen en hout. Het raakte me dat hij zich er zo voor schaamde en heb dan ook benadrukt dat ik het een leuke slaapkamer vond.

Week 13: 1 december t/m 7 december
Dinsdag naar Durban geweest om de nieuwe vrijwilligster op te halen. Ook zijn ze begonnen met het bouwen van een badkamer in de day care! Super leuk en heel praktisch!
Woensdag kwamen de social workers langs om de plannen die ik gemaakt heb te controleren. Spannend moment aangezien ik er veel tijd in heb gestoken. Het zag er goed uit en ze kon zien dat ik er verstand van had. Gelukkig! Alleen moet ik het voor een heel jaar maken in plaats van voor een periode van steeds 2 maanden. Dat gaat me weer heel wat uur kosten! Donderdagochtend kwam de Mobil Clinic weer langs. Het was een drukte van jewelste aangezien alle kinderen vakantie hebben en dus allemaal naar de kliniek gingen. Ik had ook een aantal kinderen die gecontroleerd moesten worden dus ben er de hele ochtend zoet mee geweest. Het jongetje waar ik eerder over geschreven heb, die zo ziek was, is helaas weer afgevallen. Hoe het komt weten we niet, maar wat baalde ik hiervan. We waren zo op de goede weg en dan valt hij toch weer af. Ook heeft hij weer medicijnen gekregen voor een dubbele oorontsteking. Arm kind. Wat hou ik van dat kind. Telkens als hij me ziet heeft hij een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht!
Vrijdag dacht ik vroeg weekend te hebben, maar nee, alle kinderen wilde graag ‘nieuwe’ (gesponsorde) kleren en schoenen voor het kerstfeest in Durban op zaterdag. Tot ’s avonds 19.30 uur bezig geweest, maar iedereen was trots en voorzien! Daar doe je het dan weer voor!

Zaterdag was er een kerstfeest in Durban georganiseerd door een kerk voor ongeveer zes verschillende weeshuizen. ’s Ochtends vertrokken we met twee auto’s volgeladen met kinderen die er super netjes en leuk uitzagen in hun nieuwe kleren! Er werd veel gezongen en gedanst en alle kinderen kregen een cadeautje en eten. Super goed georganiseerd en wat was het leuk om dit mee te maken.

Week 14: 8 december t/m 14 december
Maandagmiddag hadden we wéér een kerstfeest. Deze keer georganiseerd door het winkelcentrum waar wij altijd boodschappen doen. De kinderen kregen allemaal eten en kleren als cadeautje. Dinsdagochtend kwam er een school langs die geld voor ons hadden ingezameld en daar eten van hadden gekocht. Super fijn en wat kunnen we al die donaties goed gebruiken. Na het kerstfeest heb ik geholpen met het betegelen van de badkamer in de day care. Ik schijn er talent voor te hebben, misschien moet ik daar mijn werk in gaan zoeken! Super leuk dat ik hier ook een steentje aan heb kunnen bijdragen. Ik word ook helemaal betrokken in de plannen en mag heel veel beslissen, super leuk! Later in de middag weer met de jongens mee naar een voetbalwedstrijd. Toen ik daar aankwam kreeg ik een groot compliment van één van de (stille) jongens. Hij zei dat ze veel vrijwilligers vergeten, maar dat ze mij nooit zullen vergeten, omdat ik altijd mee ga en ze support en dat ik wel van iedereen moet houden! Super leuk om te horen, voelde me helemaal vereerd!
Donderdag zei één van de jongste meiden van de day care ineens mijn naam! Ik was verbaasd! ’s Middags na de day care ben ik de hele middag in de badkamer bezig geweest om deze schoon te maken zodat we hem morgen voor het eerst zouden kunnen gebruiken. De kinderen vonden het maar al te leuk om even te komen kijken en renden de hele tijd vrolijk in en uit, gepaard met een hoop kabaal! Eén van de oudere meiden zei: “They love you to much Carlijn”. En weer voelde ik me vereerd. Het moet niet gekker worden deze week, haha!
Vrijdag was het dan zo ver en kon ik voor de eerste keer de nieuwe badkamer gebruiken. Het was een waar feestje! De kinderen vonden het fantastisch om in bad te gaan en ik kreeg ze er met moeite uit. Heerlijk om ze zo te zien genieten! En wat is de badkamer praktisch, ik ben er helemaal gelukkig mee! Ook hebben we vandaag voor het eerst in de zandbak gespeeld met de nieuwe zandspulletjes die gekocht zijn van het sponsorgeld. De kinderen hebben genoten en vonden de nieuwe spullen fantastisch!
De jongens komen de laatste weken weer vaak langs ’s avonds. Gezellige boel! Ook levert het soms goede gesprekken op en beginnen ze plotseling over hun verleden en jeugd te praten. Vaak gaat het dan over ouders die zij verloren zijn of een vader/moeder die zij nooit gekend hebben en dus ook niet weten of hij/zij nog leeft. Je kan je soms niet voorstellen hoe dat moet voelen. Het went zo snel dat alle kinderen hier wonen zonder ouders, maar soms sta je er ook even bij stil dat het natuurlijk geen ‘normale’ situatie is en dat deze kinderen een hoop verdriet in zich moeten hebben. Wel mooi dat sommige er zo open over willen en kunnen praten.
De kinderen kregen deze week allemaal hun rapport gekregen, hoewel er een aantal gezakt zijn, zijn er ook een heleboel geslaagd met een heel goed rapport. Trots kwamen ze het laten zien.

Zaterdag kwam er weer iemand kerstcadeautjes brengen voor de kinderen. Na het kerstfeest nog heerlijk buiten gespeeld met de kinderen. Wat geniet ik van zulke momenten! Zondag was het eindelijk weer heerlijk weer. Lekker buiten in het gras liggen zonnen en na 3 weken eindelijk even goed mijn rust gepakt! En hoe kan het ook anders dan dat ik weer goed verbrand ben. ’s Avonds hebben we gezellig bij Don en Linda op de veranda gegeten met alle kinderen.

Eind van deze week krijg ik bezoek. Wat kijk ik ernaar uit! Vooral om hen te laten zien waar ik nou zit, wat ik doe en vooral ‘mijn’ kindjes laten zien!

Liefs,
Carlijn