Terug op The Farm - Reisverslag uit Durban, Zuid-Afrika van Carlijn Mertens - WaarBenJij.nu Terug op The Farm - Reisverslag uit Durban, Zuid-Afrika van Carlijn Mertens - WaarBenJij.nu

Terug op The Farm

Blijf op de hoogte en volg Carlijn

23 September 2014 | Zuid-Afrika, Durban

Het wordt wel weer eens tijd om een blog te schrijven. Inmiddels ben ik alweer ruim twee weken in Zuid-Afrika. Hier een samenvatting van mijn eerste weken.

Vertrek en aankomst:
5 September vertrok ik ’s avonds vanuit Nederland. Heel raar om deze keer helemaal in mijn eentje te vertrekken en dat maakte het afscheid wel extra moeilijk vond ik. Daar liep ik dan in mijn eentje en daar ging ik dan alleen het vliegtuig in. Een leuke buurman of –vrouw had ik helaas niet dus kletsen zat er ook niet in. Na ruim 4,5 uur in Dubai gewacht te hebben, ging ik dan eindelijk écht naar Durban. Na een lange vliegreis en twee uitgebreide ondervragingen over wat ik kwam doen, was ik eindelijk door de douane en voor mijn gevoel écht terug. Ik werd opgehaald door Don, de eigenaar van the farm, en als verassing waren er ook drie kinderen meegekomen. Super leuk om hen weer te zien. Op the farm had ik een ontvangst waarvan ik niet had durven dromen. De kinderen stormden op me af, knuffelde me, gilden en de huismoeder zei alleen maar “thank you, thank you”. Een warmer onthaal had ik me niet voor kunnen stellen! Daarna nog een rondleiding gehad in het weeshuis en in het nieuwe ‘ boys house’. Wat is er veel veranderd en wat ziet het er allemaal mooi uit!

De eerste week:
Maandag ben ik meteen begonnen met het schrijven van plannen en de day care. Viel best even tegen in mijn eentje. De huismoeders duwden enthousiast alle kinderen de day care binnen en daar zat ik dan alleen, met 14 kinderen, waarvan de leeftijd verschilt tussen 1 en 5 jaar. Deze dag viel me zwaar. Ondanks dat ik super blij was weer te kunnen knuffelen met al mijn kindjes, was het werk erg zwaar en vroegen de kinderen ontzettend veel (negatieve) aandacht. Daarnaast had ik geen sleutel van de day care, was het speelgoed allemaal weg en kon ik geen kleren vinden voor de kinderen om hen te douchen. Kortom alles wat mis kon gaan, ging mis.
De huiswerkklas van de middag daarin tegen ging ontzettend goed. De kinderen stonden te springen toen ze hoorden dat er weer huiswerkklas was en gingen ijverig aan de slag in hun boekjes. De rest van de week heb ik alle ‘normale’ activiteiten doorgezet. Dit ging met ups en downs, veel goede momenten, maar ook veel momenten waarin ik echt extra handen miste. ´s Avonds kreeg ik veel bezoek van de kinderen. Erg gezellig!
Woensdag om 5.00 uur opgestaan om met een van de meiden naar het ziekenhuis in Durban te gaan. Zij heeft een hersentumor en kreeg een scan. Een hele ervaring om hier naar het ziekenhuis te gaan. Allereerst kwamen we terecht in een hal waar zo’n 200 wachtende mensen zaten. We kregen een nummertje toegewezen, 60 wachtende voor ons. Vervolgens werden we naar een andere wachtkamer gestuurd waar zij de scan zou krijgen. Na ruim 3,5 uur wachten was ze dan eindelijk aan de beurt. Een scan was plotseling niet meer nodig, ze bekeken alleen even het litteken. Het zal wel!
Vrijdag ben ik aan de gang gegaan om al het speelgoed voor in de day care uit te zoeken, te sorteren en schoon te maken. Alles was opgeslagen in de garage en alles was door elkaar in dozen gegooid. Een hoop werk, maar de day care is weer helemaal ingericht!
Het weekend heb ik vooral rustig aan gedaan. Een beetje in de zon gezeten en veel kinderen om me heen gehad. Mijn handdoek, ipod, tijdschrift en telefoon werden al snel ingepikt en dus keek ik toe hoe al mijn spullen in gebruik werden genomen. Meerdere malen dachten de kinderen mij terug te vinden in het tijdschrift. Blijkbaar kennen ze dat hier niet. Een poster van Tommy Hillfiger werd bestempeld als mijn hele familie. Ik zie het maar als een compliment :).

De tweede week:
Zondag op maandag de meest verschrikkelijke nacht van mijn leven gehad. Een vleermuis vloog door mijn slaapkamer! Bang lag ik onder mijn dekbed om mezelf te beschermen, in de hoop dat hij zou verdwijnen. Aangezien hij dit niet deed, ben ik verhuist naar de andere slaapkamer, maar binnen 5 minuten had hij me daar alweer gevonden. Hij vloog tegen de kasten en rakelings langs mijn hoofd. Wat was ik bang! Geen oog dicht gedaan die nacht. Maandag wel weer met frisse moed aan de slag en het was een goede dag! Aangezien ik erg op zag tegen de nacht, een nachtje bij de eigenaren van the farm geslapen. Heerlijk in een schone kamer en vooral geen vleermuis op bezoek!
Dinsdag heb ik boodschappen gedaan. Heerlijk om er even uit te zijn. In de middag tijdens de huiswerkklas gelezen met de kinderen. Het niveau is echt schrikbarend slecht!
Woensdag kwamen de social workers op bezoek. Alles moest tip top in orde zijn en ik moest schilderen met de kinderen wanneer de social workers in de day care kwamen. Ik werd ondervraagd over het project, de aanwezige materialen en de verantwoordelijke voor de day care. Gelukkig kwam Linda, de eigenaresse, al snel. Na de day care nog even aangeschoven bij hun gesprek. ’s Avonds tot 22.15 uur een aantal jongens geholpen met wiskunde, aangezien zij donderdag een examen hadden. Helaas is plannen hier niet hun sterkste kant en kwamen ze dus iets te laat met alle onderdelen die zij niet begrijpen.
Donderdag een hele goede dag in de day care gehad. Gaf me een erg goed gevoel. Het was erg warm en het waaide ontzettend hard. Verderop was een grote brand gaande. Geïnteresseerd keken de kinderen toe hoe de helikopter water uit het meer bij ons vandaan haalde.
Vrijdag kreeg ik bezoek van Rob, vrijwilliger van een ander project hier in de buurt. Hij wilde graag dit project zien. Vrijdag heb ik hem daarom een rondleiding gegeven en daarna zijn we mee geweest met de jongens naar hun voetbaltraining. Helaas was het erg slecht weer en dus kwamen we koud en verregend terug.
Zaterdag veel met de kinderen bezig geweest. Eerst een tijd bij de jongens geweest die lieten zien hoe zij hun eigen muziek produceren en hierbij rappen. Daarna de hele middag gevoetbald. ’s Avonds was er een belangrijke voetbalwedstrijd op tv en dus kregen we bezoek van drie jongens. Ze speelden op de gitaar die Rob mee had genomen en genoten zichtbaar. Gelukkig won het team waar zij voor waren en dit werd gevierd met dans.
Zondag was het tijd voor een voetbalwedstrijd van de jongens zelf. Ze moeten hier betalen om aan de wedstrijd deel te mogen nemen. Wanneer ze winnen krijgen ze het dubbele bedrag en als ze verliezen zijn ze het geld kwijt. Aangezien de jongens al 3 maanden niet hebben kunnen voetballen, omdat ze nooit geld hebben, heb ik het voor een keer betaald. Helaas is het geld alweer weg, want ze verloren na een spannende wedstrijd. Wat waren ze verdrietig! Rond 16.00 uur is Rob weer vertrokken.

Derde week:
Inmiddels zit ik alweer in mijn derde week. Maandag heb ik boodschappen gedaan. In de middag ben ik begonnen met het uitzoeken van al het studiemateriaal. Ik heb alles gesorteerd en wil nu het programma voor de middag huiswerkklas op gaan zetten. Er moet nog een hoop veranderd worden. Zo moet ik ook deze week beginnen met het programma voor de day care. Ik heb van alles in mijn hoofd wat ik nog wil en moet doen, maar beetje bij beetje begint alles vorm te krijgen. Vandaag in de ochtend weer day care gedraaid. Er zijn weer wat nieuwe kinderen bijgekomen en dus wordt het aantal kinderen steeds meer. Vanmiddag ruim 3 uur met Linda gekletst over alles wat er moet gebeuren, wat we nodig hebben, waar we een tekort aan hebben en over alles wat zich afspeelt op dit moment op the farm. Super fijn gesprek en ik vind het fijn om te weten waar ik bij kan helpen en waar ik Linda in kan ontzien.
Morgen is het hier een nationale vrije dag dus zijn alle kinderen vrij. Ik heb zin om leuke activiteiten met hen te doen. En even een beetje uitslapen, heb ik nodig deze week merk ik :).

Tot snel allemaal!

Ps. foto's volgen

  • 23 September 2014 - 22:29

    Martine:

    Hey Carlijn wat ontzettend leuk om zo voor het slapen gaan jouw verhaal te lezen. Ik probeer me er een voorstelling van te maken wat denk ik best goed lukt want je beschrijft alles zo uitgebreid. Heel leuk! Je bent zo betrokken en heb t allerbeste voor met je 'kindjes' geweldig om te lezen. Heb respect voor je hoor! Veel plezier meis en ik kijk uit naar t volgende verhaal! Liefs Martine

  • 24 September 2014 - 13:25

    Niek:

    Dag Carlijn, indrukwekkende verhalen! Natuurlijk ken ik ze al, maar als je alles zo lees dan blijven ze imponeren. Mooi dat je zo van betekenis kunt zijn. En al kom je handen tekort, die van jou doen wat ze kunnen en bieden toch al een helpende hand.Sterkte en tot skypes!
    Niek

  • 29 Oktober 2014 - 17:03

    Rianne:

    Ik maak me een beetje zorgen. Zij denken nu dat er in december een Tommy Hilfigerfamilie aankomt en dan zien ze ons ineens!!!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Carlijn

Actief sinds 04 Feb. 2014
Verslag gelezen: 452
Totaal aantal bezoekers 11450

Voorgaande reizen:

03 December 2015 - 02 Maart 2016

The Farm - December 2015 t/m maart 2016

05 September 2014 - 14 Maart 2015

The Farm - September 2014

26 Januari 2014 - 22 Maart 2014

Vrijwilligerswerk op The Farm - South Africa

Landen bezocht: